เกมใหม่ของเมืองไทย

กราบสวัสดีครับ วันนี้ผมมีเกมใหม่มาแนะนำ...

เกมนี้จะแบ่งผู้เล่นออกเป็น 2 ฝ่าย มาห้ำหั่นกันด้วยอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน
เกม ๆ นี้เขาเล่นกันอยู่ใน Server ที่เราเรียกกันว่า "ประเทศไทย" นะครับ
ผู้เล่นก็มีไม่กี่คน ส่วนคนไทย"บางกลุ่ม" เราจะเรียกว่าเป็น "ตัวละคร" ในเกม
ตอนนี้แถวบ้านผมแทบลุกเป็นไฟ เพราะผู้ชมเผลอตัวเผลอใจอินไปในเกม

ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเค้าก็เล่นกันใน Map ที่ชื่อว่า "กรุงเทพ"
เอะอะก็กรุงเทพ ๆ ไม่เห็นหัว Map อื่นเลย Map นี้เล่นกันมันส์สนุกมือ
ซึ่งถ้า Map กรุงเทพ "ล่ม" ผลคือมันจะล่มไปทั้ง Server นั่นแล
แล้ว Server ตัวนี้ยิ่งไม่เสถียรอยู่ด้วย หุ้นตกหลาวกันระนาวกราวกรูด

ล่าสุดตอนนี้เกมก็ได้ดำเนินมาถึงจุดที่เีรียกว่าใกล้จะจบแล้ว ^{(มั้ง)}

เพราะ Player 1 บอกว่าวันอาทิตย์นี้ถือว่า Guild War ชนะแน่แท้เพราะยึดบ้านได้
ส่วน Player 2 อืม...ล่าสุดก็ยังเฉย ๆ ปล่อยปราสาทให้ถูกยึดง่าย ๆ ซะงั้น
หรือจะเรียกว่าเป็น...

...อันนี้ผมก็ไม่ทราบนะ ก็มิอาจหาญไปวิเคราะห์เจาะลึกอะไรนัก
เพราะส่วนตัวแล้วผมไม่ชอบเกมนี้ ถึงมันจะหักเหลี่ยมเฉือนคมกัน
แต่พอมาเจอเข้ากับตัวก็พึ่งถึงบางอ้อ ว่ามันไม่สนุกจริง ๆ นะครับ
แล้วไอ้ที่ว่าจะจบแล้วเนี่ย จีจ้าจบจริงเจ็บจริงไม่ใช้สลิงหรือไม่ก็ยังไม่รู้...

เกมนี้มี Playerอยู่เพียงสองฝ่ายคือ "รัฐบาล" กับ "พันธมิตร"
(คนที่ไม่เลือกจะเข้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ถือเป็น"ผู้ชม" ไม่ใช่ "ตัวละคร")
คนที่เล่นกันมันจะมีไม่กี่คน นับตัวหัวหน้า Guild ก็นึ้งส๋องซ๊ามสี่...ก็มีไม่เยอะ
แต่ต่างฝ่ายต่างใช้ตัวละครมาฟัดกันเยอะมาก เป็นหลักหมื่น หลักแสนเลยทีเดียว

ซึ่งตัวละครพวกนี้มีชีวิต มีลูก มีเมีย มีคนที่รัก ไม่ใช่ NPC (non-player character)
โดยในกรณีนี้ผมจะไม่พูดว่าพวกเขาจะเลือกข้างอะไร เพราะเหตุผลไหน ผมก็ไม่สน
เพราะรอบข้างตัวผมก็มีคนที่ถือเป็น "ตัวละคร" เต็มไปหมด มีเยอะแยะนับไม่ถ้วน
พวกเขาจะเลือกเข้าสมัครพรรคพวก Guild ไหนก็สุดแท้แต่เขาจะศรัทธากันไป...

ผมในฐานะผู้ชมนั่งดูคนเล่นเกมนี้มาตั้งแต่ต้น ขอบอกได้เลยว่า "ไม่สนุกเลย"
ตัวละครอาจจะคิดว่ามันเป็นภาระอันยิ่งใหญ่ มันเป็น Quest ที่ฟ้าประทานให้
ฟ้าที่ไหนครับ? "ผู้เล่น" ต่างหาก ผู้เล่นที่มีมือ มีเท้า หน้าตาเซเปี้ยนๆเหมือนท่านเด๊ะ
แต่แค่มี Level สูงกว่า มีั Power มากกว่า ฯลฯ...อืมม์ หรือว่้าจะมีอะไรก็ช่างเถอะ์?

...

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเลือก "ข้าง" แล้วหรือยังนะครับ ?
แต่ถ้าคุณเลือกแล้ว ก็ขอแสดงความยินดีด้วยที่ได้เข้าร่วมทดสอบ Beta Test แห่งหายนะ
เพราะเมื่อใดก็ตามที่คุณตัดสินใจเลือกแล้ว เมื่อนั้นคุณก็ต้องเล่นและไหลไปตามเกม
แล้วคุณก็จะสูญเสียเหตุผล การวิเคราะห์ตรึกตรอง และสตินึกคิดของตนเองไปเรื่อย ๆ

คุณเลือกที่จะฟังและเชื่อในคนที่คุณไม่เคยแม้สัมผัสมือหรือพูดคุยกัน
มากกว่าคนที่เลี้ยงดูคุณมาทั้งชีวิต คนที่เขาเป็นห่วงคุณ หรือคนที่ีรักคุณ

ขอให้คุณเล่นในเกมที่คุณ "ไม่ได้เป็นคนคิด" อย่างสนุกสนานและมีความสุขครับ
แม้คุณจะใช้คำว่า "ศรัทธา" "เชื่อมั่น" "ภารกิจ" อะไรก็สุดแท้แต่สรรหามาแทนทด

แต่ขอให้จงตระหนักถึงคนที่เป็นญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง และคนที่คุณรักด้วยนะครับ
เพราะผมไม่อยากเห็น "คนติดเกม" เพิ่มมากไปกว่านี้อีกแล้ว...

นิยามศัพท์เฉพาะ : "คนติดเกม" ในเอนทรีนี้...คือ
คนที่เลือกที่จะตัดเพื่อน เพราะอินไปกับเกมนี้
คนที่มีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเพราะยืนกันอยู่คนละข้า่ง
คนที่มองหน้าคนในครอบครัวไม่ติดเพราะว่าคิดเห็นต่างกัน
คนที่เสียเงินเพื่อการสนับสนุนการทำ "สงคราม" กันในเกม

" ...คือหันหน้าเข้าหากัน ไม่ใช่เผชิญหน้ากัน
เพราะว่าเป็นประเทศของเรา
ไม่ใช่ประเทศของหนึ่งคนสองคน
เป็นประเทศของทุกคน
เข้าหากันไม่เผชิญหน้ากันแก้ไขปัญหา เพราะปัญหามีอยู่
ที่เวลาเกิดจะใช้คำว่า บ้าเลือด เวลาคนมีการปฏิบัติรุนแรงมันลืมตัว
ลงท้ายเขาไม่รู้ว่าตีกันเพราะอะไร แล้วก็จะแก้ปัญหาอะไร
เพียงแต่ว่าจะต้องเอาชนะ แล้วก็ใครจะชนะ ไม่มีทาง
อันตรายทั้งนั้น มีแต่แพ้ คือต่างคนต่างแพ้
ผู้ที่เผชิญหน้าก็แพ้ แล้วที่แพ้ที่สุดก็คือประเทศชาติ
ประชาชนจะเป็นประชาชนทั้งประเทศ
ไม่ใช่ประชาชนเฉพาะในกรุงเทพมหานคร
ถ้าสมมติว่าเฉพาะในกรุงเทพมหานครเสียหายไป
ประเทศก็เสียหายไปทั้งหมด
แล้วก็จะมีประโยชน์อะไรที่จะทะนงตัวว่าชนะ เวลาอยู่บนกองซากปรักหักพัง"

พระราชดำรัส
ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช
พระราชทานแก่พลเอกสุจินดา คราประยูร และพลตรีจำลอง ศรีเมือง
วันพุธที่ ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๕

เครดิต